Diagnostyka zawrotów głowy i zaburzeń równowagi

Posturografia składa się z części statycznej i dynamicznej (na platformie ruchomej). Jest obiektywną metodą oceny stanu czynnościowego narządu równowagi, w której obserwuje się przemieszczenie środka ciężkości badanego. Jest używana w diagnozowaniu chorych z uszkodzoną częścią narządu równowagi (zapalenie neuronu przedsionkowego, pourazowe uszkodzenie błędnika, choroba Meniere’a) oraz chorych z ośrodkowymi zaburzeniami równowagi. Badanie jest również stosowane w diagnostyce i  ocenie stanu pacjentów geriatrycznych.
W badaniu ocenia się zarówno stan samego błędnika, jak i funkcje wzrokowe oraz somatostatyczne (proprioceptywne). Pacjent stoi na platformie (najpierw nieruchomej, następnie ruchomej) starając się utrzymać równowagę przy jednoczesnej kontroli wzrokowej punktu odniesienia, z oczami zamkniętymi oraz z optokinezą (rozproszeniem wzroku).

Rehabilitacja na platformie polega na doborze odpowiednich ćwiczeń i ich wykonanie za pomocą nieruchomej i dynamicznej podstawy posturografu. W zależności od rodzaju zaburzenia (ośrodkowe, obwodowe, pourazowe i inne) pozwala na dostosowanie skutecznej terapii przez habituacje lub substytucje uszkodzeń. Dobór ćwiczeń zależy od postawionej diagnozy i ma na celu wskazanie najlepszych rozwiązań indywidualnie dla każdego Pacjenta.